Liturgia domowa
I niedziela Adwentu (B)
Czytania: Iz 63,16b-17.19b; 64,37; 1 Kor 1,3-9; Mk 13,33-37.
W najbardziej dogodnym czasie (najlepiej w niedzielne popołudnie) rodzina gromadzi się razem przy stole, na którym znajdują się – przygotowany wcześniej – wieniec adwentowy oraz Pismo Święte.
1. Modlitwa i słuchanie Słowa Bożego
Wyznaczona osoba zapala pierwszą świecę na adwentowym wieńcu.
Ojciec: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
Wszyscy: Amen.
Matka: odczytuje fragment z Pisma Świętego – Mk 13,33-37.
Ojciec rodziny: odczytuje modlitwę.
Módlmy się: Panie, nasz Boże, pomóż nam gorliwie przygotować się na przyjście Chrystusa, Twojego Syna, aby gdy przyjdzie i zapuka do naszych drzwi, zastał nas czuwających na modlitwie i z radością głoszących Jego chwałę. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
Wszyscy: Amen.
2. Rozmowa domowników na temat Adwentu
Wprowadzenie
Słowo Boże dzisiejszej niedzieli wzywa nas do aktywnego oczekiwania na przyjście naszego Pana Jezusa Chrystusa. Dobro, które Bóg nam ofiarował, pozwala odkryć Jego wierność oraz stanowi dla nas zachętę, by porzucić brak zdecydowania w wierze. Cechą rozpoznawczą uczniów Chrystusa w Adwencie powinna stać się postawa stałości w dobrym oraz wierność wobec wołania Pana Boga. On sam zatroszczy się już o to, aby każdy z nas mógł to zadanie wypełnić.
Dzisiejsza Ewangelia mówi nam o potrzebie czuwania. W ten sposób możemy obronić naszą wiarę przed codzienną rutyną, która odbiera jej żywotność oraz ogranicza rozwój. Aby czuwanie mogło nam towarzyszyć przez cały Adwent, warto pomyśleć o konkretnych symbolach i znakach w naszym mieszkaniu, które nie pozwolą nam o tym zobowiązaniu zbyt łatwo zapomnieć. Tym znakiem może być świeca adwentowa, wieniec adwentowy lub księga Pisma Świętego położona na widocznym miejscu.
- Dlaczego Adwent nazywamy czasem oczekiwania? Na Kogo czekamy w tych dniach? Do czego się przygotowujemy?
- Które przyjście Syna Bożego zapowiada początek dzisiejszej Ewangelii? W jaki sposób mamy to wydarzenie rozpoznać?
- Co to znaczy czuwać? Czy w Piśmie Świętym mamy jakieś przykłady tej cennej postawy?
- Z jakiego powodu Maryja Niepokalana jest dla nas najdoskonalszym wzorem przeżywania Adwentu? W jaki sposób możemy się do Niej upodobnić?
- Dlaczego czas Adwentu warto przeżyć inaczej niż pozostałe okresy w roku? Jaki jest sens wszystkich naszych wysiłków?
- Jaką funkcję mają wypełnić adwentowe postanowienia? Jakie postanowienia chcielibyśmy podjąć w tym roku?
3. Modlitwa na zakończenie
Ojciec: Prośmy teraz wspólnie za wstawiennictwem Maryi o błogosławieństwo na nadchodzący czas oraz o łaskę wytrwania w dobrym.
Wszyscy domownicy: Zdrowaś Maryjo...
Ojciec: Niech nas błogosławi i strzeże Bóg Wszechmogący i Miłosierny: Ojciec i Syn, i Duch Święty, a pokój Pański niech zawsze będzie z nami.
Wszyscy: Amen.